Blog van Oriana van der Sande (www.stOriana.nl) ter gelegenheid van wereldverteldag 2021.

Ken je dat gevoel dat je thuiskomt na een rondje wandelen door de binnenstad? Je hebt net een uurtje geslenterd, gekeken naar je weerspiegeling in de etalages, met een thee to-go in je hand en frisse lucht in je longen? Je gloeiende wangen warmen ze zich nu op in de behagelijkheid van je huis. Je trekt je warme sloffen aan en gaat weer achter je bureau zitten. Je reikt uit naar je tas en terwijl een glimlach op je gezicht verschijnt pak jij je nieuw notitieboekje uit. Het boekje voelt prettig zwaar in de hand en je legt het op tafel voor je. Je voelt al hoe groot de belofte is.  Alleen maar lege pagina’s, honderden achter elkaar, met dunne streepjes en fijn afgeronde hoekjes. Je linkerhand strijkt over de kaft van je gloednieuwe boekje. Met je wijsvinger volg je de randjes van het reliëfmotief. Je opent het, slaat voorzichtig de eerste pagina over en pakt je fijnste pen. Je kijkt uit het raam en voelt hoe je overspoeld wordt door honderden gedachtes. Je aarzelt. Je wilt het niet verpesten. Je wilt je mooiste handschrift gebruiken en je zoekt nog even naar de juiste woorden. Je strijkt nog een keer met je hand over het gladde papier en voelt hoe in de wirwar van je gedachtes eentje jou helemaal te pakken heeft. Het voelt goed. Alsof je altijd wist dat je hierop aan het wachten was. Je buigt je hoofd, je mondhoeken krullen omhoog en vol overgave en met een bonkend hart, begin je te schrijven…