Bruggen Bouwen.
Zolang ik verhalen vertel bouw ik bruggen. Onzichtbare bruggen, soms
fragiel en soms heel sterk. Soms grijs en stenig, soms doorzichtig als de
regenboog.
Verhalen vertellen is bruggen bouwen, tussen verteller en luisteraar. En
dan steeds op verschillende manieren tijdens het verhaal over die
afstand heen en weer flitsen, bouwen, draden makend als een
spinnenweb. En dat stevig maken. Bruggen van mens tot mens, van oud
naar jong, van cultuur naar cultuur. Ik vraag me af hoeveel bruggen ik al
heb geslagen, nu ik erover nadenk.
Een jaar geleden ging ik bewust een brug bouwen. Al jaren wilde ik een
verbinding leggen tussen vertellen en rap en ‘spoken word’.
Na veel speurwerk kwam ik via het jongerenwerk den Haag bij een
medewerker die jongeren begeleidde bij het maken van een rap.
Bij een kopje koffie hoorde hij hoe ik zocht naar de grootst mogelijke
tegenstelling van mezelf ‘een oude witte vrouw’ en sprak: “Mevrouw, de
kloof die u wilt dichten is wel erg diep”. Maar hij deed zijn best en bracht
me in contact met mijn grootste tegenstelling. Big OC.
De samenwerking was een uitdaging, maar het kwam ervan. Ik vertel
een verhaal van Anansi en hij Rapt erover. Wat een mooie brug.